Bezieling en bezinning
Het is de tijd van het jaar van beZieling en bezinning. Ik merk dat ik in een soort rouwproces zit, samen met veel andere mensen. Miljoenen mensen in Nederland en miljarden mensen wereldwijd. Ik heb niemand verloren maar heb de wereld verloren. De wereld zoals ik die kende. Het Nederland waarin ik opgroeide en dat we kenden bestaat niet meer. We hebben daar langzaam afscheid van genomen. Overal waar ik kom word ik geconfronteerd met de ziekte die de mens gevangen houdt: angst. Ook ik word geconfronteerd met angst. De angst waarmee ik geconfronteerd wordt heeft vooral te maken met mijn eigen wereldbeeld, mijn eigen verwachtingen van de wereld en van de mensen. Alles verdwijnt als sneeuw voor de zon. Buiten schijnt de zon vandaag, daar haal ik vreugde uit. Daar haal ik zelfs hoop uit. Zoals de zon altijd weer schijnt en zich niet bekommert om wat wij hier op aarde doen. Elke dag schijnt zij weer op ons. Ik wil zoals de zon zijn. Gewoon zijn. Afscheid nemen van alle gedachten en verwachtingen die ik heb. Ik merk bij mezelf op dat het rouwen is. Ik heb al eens in mijn leven intens moeten rouwen toen ik een dierbare vriendin op veel te jonge leeftijd verloor. Ik herken het gevoel. Ik weet ook wat het toen met mij gedaan heeft. Haar afscheid maakte mij levenslustiger. Ik wilde alles uit het leven halen, want alles kon zomaar voorbij zijn. Dat rouwproces kan ik wel vergelijken met dit rouwproces. Afscheid nemen. Het liedje ‘Afscheid nemen bestaat niet’ heb ik toentertijd met ‘The 7 archangels’ kapot gedraaid. Beiden gaven zij mij hoop en ik kon weer vooruit kijken.
Bezieling en bezinning .
Science-fiction film en de nieuwe Berlijnse Muur
Het straatbeeld waar je dagelijks mee geconfronteerd wordt in de grote stad past in een enge science-fiction film. Het uitsluitingsmechanisme gecreëerd door angst en technologie en gehandhaafd door gewone burgers en ondernemers is de nieuwe Berlijnse muur. Of erger nog de muur de die Palestijnen inmiddels heeft ingesloten in werelds’ grootste openluchtgevangenis. Ook hier in Nederland ervaar ik een afsluitingsmuur, dagelijks bots ik er tegen zo’n digitale muur op die alle vreugdevolle activiteiten die een mens goed doen in het leven buitensluiten.
Ik daag mezelf uit om er omheen te dansen, vooruit te blijven kijken. Ik heb godzijdank het geloof in God, Allah swt voor mij. De natuurwet van de eenheid en Zijn Eenheid zal ervoor zorgen dat de mensheid en de wereld een beweging zullen moeten maken. Noodgedwongen. Het is een natuurwet. Mensen uitsluiten doe je niet voor je plezier maar doe je uit angst. Angst voor een virus, angst voor de dood, angst voor een boete en angst om je onderneming te verliezen. Dit is dus angst om te leven en je bestaansrecht te verliezen. Maar wanneer we die angsten verliezen winnen we weer leven, winnen we weer insluiting en winnen we weer vrijheid. Het enige wat we moeten doen is ervoor te kiezen, kiezen om te leven vanuit de eigen vrije wil. Keer op keer, elke moment van de dag. Kiezen om te leven of kiezen om te leven in angst (wat net zo goed niet leven is).
Een van de weinig plekken waar je kan komen (zonder op te botsen tegen de digitale muur)
Loslaten
Mijn keuze is om mijn rouwproces te laten gebeuren, afscheid te nemen van mijn verwachtingen die ik kennelijk van mensen, Nederland, de wereld had. Wanneer je alles verliest kun je enkel nog maar opbouwen vanuit het niets. En als er één ding is wat ik geleerd heb in mijn leven is dat ik goed ben in dingen opbouwen uit het niets.
Dit doet me denken aan een quote uit een van mijn favoriete dichters;
“The wound is the place where light enters you.” – Mawlana Jalaluddin Rumi
Ik zal dus eerst niets moeten worden om alles te kunnen zijn. Alle verwachtingen, oordelen loslaten en gewoon zijn.
“Die before you die and find out there is no death.” Eckhart Tolle
Als healer zie ik dat de mensheid ziek is geworden door angst. Dat zij dingen onderneemt die haar niet gezond maken noch houden. Ik bemerk dat ik in actie wil komen, dat is mijn oude ik. Ik weet inmiddels dat tijd een van de krachtigste heelmeesters is.
Wederopbouw en wedergeboorte
De mensheid zal zelf in een toestand komen waar zij bij zichzelf tot inzicht zal komen en zal beseffen dat slechts angst haar gevangen houdt. Angst van buitenaf maar vooral de angst van binnenuit. Dit inzicht zal mens, per mens, per mens langzaam binnendringen. Men zal de angstmuur bij zichzelf moeten afbreken, waarna de politieke muur en digitale muur afgebroken zullen moeten worden. Rouwen zullen we, met z’n allen. We zullen onszelf afvragen hoe het zover heeft kunnen komen. En dan zullen we nadenken over een wederopbouw, van onszelf, ons Nederland en onze wereld. Na de wederopbouw zal de wedergeboorte van de mens plaatsvinden. Ik zie dat al veel mensen in dit proces zitten en ik zie ook dat veel mensen daar nog niet zijn. Die laatste groep houdt die scène uit de film in stand of kijkt stilzwijgend toe en en stemt dus hiermee in. Totdat we massaal hiervan bewust worden en nieuwe actieve keuzes gaan maken wordt deze film herhaaldelijk afgespeeld.
Ondertussen ben ik een participerende observator die steeds meer leert oordeelloos te aanschouwen. Ik leer te zijn zoals de zon en voel de uitnodiging voor het komende jaar om wat meer te licht op zaken te schijnen. Zoals de zon er gewoon mag zijn. De zon die na elke donkere nacht weer licht blijft schijnen op ons en de aarde in leven houdt.
Ik sluit dan ook graag af met een andere quote van Mawlana Jalaluddin Rumi;
“Don’t you know yet? It’s your light that lights the world.“