Het valt al enige tijd op dat wanneer we het over het klimaat hebben dat het klimaat tegenwoordig eenzijdig en gedomineerd lijkt te zijn door een exclusieve groep. Hoe gaan we dan het klimaatakkoord eigenlijk van ons allemaal maken?
Tijdens mijn werkactiviteiten constateer ik een enorm gescheiden samenleving. Ik gebruik bewust de term gescheiden, omdat ik een scheur zie in het samen-leven. Waar samenleven gaat om het samen doen valt het op dat wanneer we het over het klimaat hebben dit wordt aangevlogen vanuit de bovenste laag. Dit is niet samen. Dit is niet samenleven en dit is dus zeker niet inclusief.
Tegelijkertijd valt mij op dat wanneer we het dus hebben over diversiteit en inclusiviteit het we in de praktijk veelal hebben over etnische en gender diversiteit. We hebben het vaak over percentages van het personeelsbestand dat zich anders moeten gaan verhouden terwijl dit veel meer beslaat. Het gaat erom dat diversiteit en inclusie verrijkt aan inzichten, kennis, wijsheid, talenten en ervaringen. Het biedt nieuwe mogelijkheden en nieuwe werkstrategieën. Ik vrees dat we de plank al misslaan wanneer we nu bij het klimaatakkoord en de uitvoering straks, niet inclusief denken en werken. We kunnen dit nu nog herstellen.
Er is een groot contrast als het gaat om ‘duurzaamheid & circulaire economie’ en ‘diversiteit & inclusiviteit’. Daar waar de overheid en het bedrijfsleven vanuit hun positie een beweging creëren op het gebied van duurzaamheid en bewustwording van de impact en verantwoordelijkheden op klimaatverandering, zijn zij niet inclusief. Het is naar mijn beleving een homogene groep, die grote delen en lagen van onze samenleving niet insluit en niet actief betrekt. En naar alle waarschijnlijkheid hier zich totaal niet van bewust is. Er zijn degelijk mensen (vrouwen, Nederlanders met een bi-culturele achtergrond, mensen met lagere inkomens, kinderen, inheemse volkeren, etc.) te vinden die hiermee bezig zijn, daar ligt het niet aan. Dit, terwijl er bij dezelfde overheid en bedrijfsleven ook een beweging is, die bezig is met het bevorderen van diversiteit en inclusiviteit. Het lijkt erop dat niemand eraan denkt om deze twee te combineren en hier actief op in te zetten. In hoeverre is in het proces naar de totstandkoming van de ‘hoofdlijnen van het klimaatakkoord’ hier aandacht aan besteed? In de hoofdlijnen van het klimaatakkoord niets gespecificeerd hierover. Dit biedt nog uiteraard nog ruimte in de uitwerking, maar dus niet vanaf het begin.
Alle mensen, uit alle lagen van onze samenleving, moeten kunnen bijdragen én mee kunnen komen in deze transitie van leven. In het klimaatakkoord en de uitwerking hiervan moet we iedereen insluiten. In de praktijk zijn duurzaamheid, bewuster leven en inzet hiervoor voor iedereen weggelegd maar hoe toegankelijk is het bolwerk van de bovenlaag en beleidsmakers? Hoe open zijn is dit daadwerkelijk? Het beleid lijkt nu jammer genoeg ook weer vanuit de bovenste homogene laag te komen.
In de belangrijkste én grootste transformatie van de 21 eeuw mag niemand achterblijven en moet iedereen betrokken worden. Hier móeten actief plannen op gemaakt worden. Dit doe je door bewuster mensen op in te zetten die inclusief en vanuit verschillende invalshoeken kunnen werken en denken.
Om de kloof en scheiding in onze samenleving niet groter te maken, of misschien beter gezegd om deze te dichten, is deze grootse transformatie en bewustwording van onze samenleving juist de oplossing om dit samen te doen en terug te keren naar samenleven. In een ecologisch en circulaire wereld doet iedereen mee.
Het klimaat is immers van ons allemaal, wij zijn het klimaat.
Fatima Akchar