Hier heb je misschien nog nooit over gehoord, dus hier een korte introductie.
Wat mijn oma Arbia op die zomerse dag deed was magisch. Nou doen oma’s vaker magische dingen maar dit ene incident is bij mij gebleven en heeft mij nooit losgelaten.
Zomerse dag
Op een hete zomerse dag, begin jaren ’90, toen ik op bezoek was bij mijn oma Arbia in Marokko ben ik zo hard van de waterput-reservoir gevallen dat ik dacht dat mijn pols gebroken was. Mijn neefjes en nichtjes uit Marokko waarmee ik speelde dachten dit ook, zij snelde zich ook naar onze oma Arbia. Zij haalden haar erbij en vertelden mij dat zij mensen masseert en mensen verlost van hun pijn. Ik hoor mijzelf nog schreeuwen van de pijn. Ik kon mij er geen voorstelling van maken dat iemand mij nog zou aanraken. Mijn oma Arbia die dus ondertussen ter plekke was stelde mij gerust dat het echt goed zou komen en ik strekte mijn arm uit. Het was immers mijn lievelingsoma die ik van zomer tot zomer zag en van cassettebandje tot cassettebandjes sprak, zij kan alleen goed willen doen. Zo praatte ik mijzelf moed in.
Traditionele zilveren Timazighen armband met bloemenprint op roz ondergrond
Oma Arbia begon mijn arm, pols en hand te masseren en tegen mij te praten. Wat ze zei weet ik niet meer. Ik herinner mij nog heel goed hoe haar hardwerkende maar tedere handen eruitzagen en aanvoelden. Ze droeg altijd zilveren ringen en armbanden waar ik als jong meisje helemaal weg van was. Een van deze armbanden heb ik later via mijn moeder mogen ontvangen (zie foto). Terwijl ik haar en haar prachtige zachte verschijning en aanraking bewonderde realiseerde ik mij plots dat de pijn als sneeuw voor de zon verdween. Ik vroeg; “Oma Arbia, hoe heb je dat gedaan? Hoe kan het weg zijn, ik voel niets meer?” Zoals zij was, liep ze rustig het heuveltje op om naar huis terug te keren. Ik liep haar achterna voor een antwoord. Ze zei iets in de trant “van dat vertel ik je nog wel een keer” en wuifde naar mij van ga maar weer spelen. Ik zie haar zo nog steeds de heuvel op lopen. Verbaasd en gefascineerd tegelijk bleef ik achter. Ik vroeg mijn neefjes en nichtjes het hemd van het lijf. Het is een gave waar je mee geboren wordt of overgedragen krijgt en niet iedereen kan het dus. Zo is het. En daarin hadden zij zich berust. Dat moest ik ook maar doen. Het heeft mij tot de dag van vandaag niet losgelaten.
Later in mijn jonge leven viel het mij op dat er veel verschillende helende handelingen en gebruiken waren in de Amazigh cultuur die ingezet worden bij pijn of blokkades. Ik heb zelf heel wat van deze behandelingen ondergaan. Ik was erdoor gefascineerd. Toch kon ik als kind die in Nederland opgroeide er niet bij met mijn hoofd, al voelde het altijd vertrouwt.
Nog veel later is het mij opgevallen dat door migratie van veel Imazighen naar het westen, naar Nederland, die als heidens of kwalkzalverij beschouwen, ze aan het verdwijnen zijn. Ik ken nog maar een klein groep mensen die deze gaven hebben en inzetten om mensen te helen.
Reis naar binnen
Wat ik van mijzelf weet is dat ik van jongs af aan mijn hand op mensen wil leggen wanneer ik hoor of zie dat zij pijn hebben. Een handoplegging zou je kunnen zeggen. Intuïtief is dit altijd mijn verlangen geweest op veel momenten. Ik heb hier zelden gehoor aangegeven. Er heerst inmiddels ook een taboe op.
Toch ben ik hier langzamerhand rustig mee gaan experimenteren door mensen te vragen of ik ze mag aanraken wanneer zij vertelden dat ze pijn of verdriet ervaarden. Dit werd verrassend bijna altijd goed ontvangen.
Verder heb ik een reis naar binnen gemaakt om terug te keren naar mijn Amazigh roots om dit stukje in mijn zelf te doen herleven. Het zit in mijn DNA. Dat wat ik van mijn oma Arbia zou leren zit in mijn bloed. Ik heb het in mijzelf aangewakkerd. Ik bestudeer het menselijk lichaam, over de energie die door ons beweegt en vooral hoe deze energie door ons beweegt. Ik leer nog dagelijks over het (zelf)helend vermogen van ons lichaam, ziel en geest.
Ik ben er voor mijzelf achter gekomen dat onze ziel niet in ons lichaam huist, maar dat onze hele ziel ook ons hele lichaam omvat en dat dit een enorm belangrijk gegeven is voor wie we Zijn.
De gebruiken van onze voorouders mogen voortleven in en via ons. Deze waardevolle kennis, handelingen en gebruiken mogen niet verloren gaan. Dit doen herleven zie ik als eervolle taak en geef ik hiermee gehoor aan mijn intuïtie. Dit doe ik middels lokale en full body massages.
De massages zijn dus intuïtief. Vooraf aan de massages zal ik je wat vragen stellen zodat ik weet wie jij bent, hoe energie stroomt (of niet) en inzicht krijg over je lichaam. Tijdens de behandeling kan ik jou terugkoppelen wat ik voel, zie en ervaar en tussendoor vragen stellen.